Wednesday, February 18, 2009

Ψιμυθιοσυλλέκτρια

Πάντα σκεφτόμουν μετά από κάθε διαφήμιση για ένα νέο προιόν ποιοί και πόσοι θα το αγοράσουν.Αν σκεφτείς με πόσα προιόντα κατακλύζεται η αγορά , νέα κάθε φορά, βελτιωμένα, ορισμένα συμπληρώνουν κάποια άλλα κτλ απορείς κατά πόσο μπορεί μια εταιρεία να επιβιώσει με τόσο ανταγωνισμό.Θα πάρεις το τάδε απορρυπαντικό , αν σου αρέσει το κρατάς (μέχρι να βρεθεί κανένα άλλο που θα συντελέσει υποσυνείδητα-ανανεωτικά στη ζωή σου) ....αν σου βγει μάπα λες "υπομονή σε ένα μήνα θα τελειώσει" χρησιμοποιώντας τεράστιες ποσότητες για να δράσει (και για να το τελειώσεις να μη το βλέπεις δηλαδη :P) , θα αγοράσεις το νέο και πάει λέγοντας.

Στον τομέα των καλλυντικών υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά : Δε μπορείς να πάρεις ποτέ μόνο ένα..στις περισσότερες γυναίκες τουλάχιστον αυτό συμβαίνει....(κρίνω εξ ιδίων και όχι μόνο τεσπα).

Πριν τελειώσει το make up "Βγήκε καινούριο, πιο καλυπτικο/σταθερό/ελαφρύ/ματ/σατινε -ωραίο είναι ρε γμτ - το θέλω"

Από τη μια σκέφτομαι οτι πρέπει να έχω πολλά κενά και γιγαντωμένη ματαιοδοξία σαν άνθρωπος, μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω τη μανία πολυσυλλεκτικότητας που έχω με τα καλλυντικά και κατ επέκταση μόνο έτσι μπορώ να σώσω προσωρινά το περιεχόμενο του πορτοφολιού μου από την καταναλωτική μου μανία. Από την άλλη χαιδεύω τον εαυτό μου και κυρίως το προιόν ότι θα μου δώσει τη χαμένη μου αυτοπεποίθηση στο λεπτό , προσπαθώντας να απωθήσω την πραγματικότητα ότι .. το make up δεν είναι Φουστάνος :-P.

 Με τα πολλά σκέφτηκα ότι αν γράφω κάθε τι νέο που βλέπω και θέλω μπορεί σιγά σιγά να μαζευτώ και να κόψω τα πολλά έξοδα οπότε το blog εξυπηρετεί αυτόν το σκοπό...να βγάλω το χειρότερο εαυτό μου εδώ δηλαδη και όχι στο πορτοφόλι μου  :P.

Αυτά από μένα προς το παρόν, θα επανέλθω σύντομα με νέο άρθρο πριν τη χρεοκοπία.

No comments: